केल्याने होत आहे (एक अनुभव)!

केल्याने होत आहे (एक अनुभव)! परवा जव्हार, पालघर येथे दोन दिवस फिरायला गेलो होतो. अर्थात ती जागा पावसाळी पर्यटन करण्यासाठी जास्त योग्य आहे पण आम्हाला आता वेळ होता म्हणून आता गेलो होतो. तेथे शाकाहारी रेस्टॉरंट नाहीत. शोधावी लागतील. ५०% वस्ती मुस्लिम आहे, उरलेले आदिवासी आणि इतर. पालघर जव्हार करत एक रस्ता त्रंबक ( नाशिक ) येथे जातो तर दुसरा जव्हार वरून सेलवास (गुजरात दादरा नगर हवेली ) येथे जातो. बाकी एसटी आगारातून महाराष्ट्रात अनेक भागात बसेस जातात. तेथील एका हॉटेल मालकाशी ओळख झाली. तो शाकाहारी मारवाडी होता. अंदाजे वय ४५ असावे. म्हणाला आमचे पूर्वज ६५ वर्षापूर्वी येथे आले. अजूनही जव्हार गावचं आहे. २ किमीच्या पलीकडे सर्व शेत जमिनी. तर ६५ वर्षांपूर्वी काय स्थिती असेल? रस्ते सुद्धा धड नसतील. वीज अर्थातच नसावी. म्हणाला आज आम्ही ४ भावंड व्यवसायात एकत्र आहोत, संसार वेगवेगळे आहेत. आमचे २ रिसॉर्ट आहेत एकामध्ये ५० तर दुसऱ्यात ६० रूम्स आहेत. आणि एक हॉटेल आहे ते २५ वर्षांपूर्वी बांधले त्यात २४ रूम्स आहेत आणि आता जवळच आणखी एक ५ मजली हॉटेल आणि खाली २ मजली शॉपिंग असे ५ कोटी रुपये खर्च करून बांधत आहोत. शिवाय वेगवेगळ्या मोक्याच्या ठिकाणी १०० एकर जमीन आहे. बहुतेक हॉटेल मध्ये मॅनेजर ठेवले असून शिवाय मी आणि मोठा भाऊ दररोज साठी छोटे मोठे कॅन्स्ट्रक्शन चे काम करतो. आम्ही जास्त शिकलो नाही पण मुले चांगली शिकत आहेत. म्हणाला हे सर्व एकदम झालेले नाही. आमच्या आजोबानी एसटी स्टॅन्ड समोर चहा, बिस्कीट अशी टपरी टाकून सुरवात केली. पुढे माझ्या वडिलांनी पहिले २४ रूमचे हॉटेल बांधले. अर्थात कर्ज घेऊनच. दर पाच वर्षानी आम्ही एखादा नवीन प्रोजेक्ट हाती घेतो आणि तो पूर्णतःवास नेवून त्याची व्यवस्था लावतो. सर्व व्यवसाय चालू स्तिथीत आहेत. त्यामुळे कॅश फ्लो चा प्रॉब्लेम नाही. दिवसेंदिवस पसारा वाढवतच आहोत. कोणाशी भांडण नाही तंटा नाही. काही वर्षांपूर्वी येथे जमीन ६० रुपये फूट होती पण येथे राजकारणी मंडळींनी भरपूर जमीन घेऊन ठेवली असून आताचा भाव १००० रु. फूट आहे. आज आमची मुले शिकली तरी ती हेच व्यवसाय पुढे चालवणार. आमच्या वडिलांनी आमची व्यवस्था केली, आम्ही आमच्या पुढील पिढीची. मी म्हटले आमच्या कोकणात याच्या पेक्षा जास्त सृष्टी सौंदर्य आहे. तो म्हणाला तुमच्याकडे थोडे पैसे असतील तर तुम्ही रिसॉर्ट काढून कृषी पर्यटन म्हणून MTDC मध्ये नोंद करा. चांगला प्रॉफिट आहे. पण तुमची मुले हे सांभाळणार असतील तर. ह्यात सुरवातीला थोडा वेळ लागतो पण एकदा तुमचे नांव झाले की मग प्रश्न नाही. अर्थात जव्हार मध्ये कोम्पिटिशन नाही कारण पर्यटन स्कोप लिमिटेड वाटला. पण म्हणाला पावसाळ्यात ४ महिने फुल जाते. मी निष्कर्ष काढला तो असा, ४ भावंडे एकत्र काम करतात. एकदा निर्णय झाला की सर्व एकत्र काम करतात. त्यांच्या फॅमिली ची साथ आहे त्यासाठी ते जव्हार येथे राहणे पसंद करतात, मुले धंदा सांभाळणार आहेत, सांभाळत आहेत. कष्ट करण्याची तयारी आहे. स्वभाव सरळ वाटला. माधव भोळे

शाकाहारी रहा, शाकाहारी व्हा!!

# दोन तोळे मांस मगधसम्राट बिंदुसर यांनी एकदा त्यांच्या सभेत विचारले, 'देशातील अन्नाचा प्रश्न सोडवण्यासाठी सर्वात स्वस्त वस्तू कोणती? ' मंत्रीपरिषद आणि विधानसभेचे इतर सदस्य विचारात होते. काही वेळाने शिकारीची आवड असलेले सामंत म्हणाले, 'राजन, सर्वात स्वस्त अन्न म्हणजे मांस. ' सामंत यांच्या बोलण्याला सर्वांनी पाठिंबा दिला, पण चाणक्य गप्पच होता. सम्राटाने त्याला विचारले, 'तुला याबद्दल काय वाटते? ' चाणक्य म्हणाला, 'मी उद्या माझे विचार तुमच्यासमोर ठेवेन. ' रात्री चाणक्य त्या सामंताच्या वाड्यात पोहोचला. सामंत यांनी दार उघडले. चाणक्य म्हणाला, महाराज संध्याकाळी अचानक आजारी पडले, राजवैद्य म्हणाले की राजाला दोन तोळे ह्रदयाचे मांस मिळाले तर त्यांचा जीव वाचवू शकतो, म्हणून मी तुमच्याकडे फक्त दोन तोळे हृदय मागण्यासाठी आलो आहे. यासाठी तुम्हाला एक दशलक्ष सोन्याची चलने घ्या. सामंत यांनी चाणक्यचे पाय धरून माफी मागितली आणि उलट एक लाख सोन्याचे चलन दिले की या पैशातून दुसर्‍या सामंताच्या हृदयाचे मांस विकत घ्यावे. अशाप्रकारे पंतप्रधान चाणक्य एकामागून एक त्या सर्वांकडे गेले ज्यांनी मांसाचे समर्थन केले परंतु कोणीही मान्य केले नाही परंतु इतर कोणाचे मांस विकत घेण्याची माफी मागून सर्वांनी चाणक्याला एक लाख सोन्याचे चलन दिले. चाणक्य सकाळच्या आधी राजवाड्यात परतला आणि राजासमोर अनेक लाखांचे सोने ठेवले. बादशहाने विचारले, 'हे सर्व काय आहे? ' तेव्हा चाणक्यने सांगितले की दोन तोळे हृदयाचे मांस खरेदी करण्यासाठी इतके पैसे जमा झाले, तरीही दोन तोळे मांस मिळाले नाही. 'राजन, आता तुम्हीच विचार करा की मांस किती स्वस्त आहे? जीवन अमूल्य आहे. जसे आपण आपल्या जीवनावर प्रेम करतो, तसेच इतर सर्व सजीवांचे आपल्या जीवनावर तितकेच प्रेम असते. पण ते त्यांचे प्राण वाचवू शकत नाहीत. प्राणी बोलू शकत नाहीत आणि त्यांच्या वेदना सांगू शकत नाहीत. मग हाच त्यांचा जगण्याचा हक्क हिरावून घ्यायचा का? शुद्ध अन्न, शाकाहारी! मानवी अन्न, शाकाहारी! शाकाहारी रहा, शाकाहारी व्हा!!