Chatrapati Shivaji Maharaj and Veer Village

वीर गावा संबंधि पर्यटन विषयक माझा लेख देवर्षी प्रकाश मध्ये प्रसिद्ध झाल्यानंतर श्री संतोष सोबळकर, पुणे यांनी मला कौतुकाचा फोन केला. त्यांचा बाबासाहेब पुरंदरे यांचा चांगला परिचय होता. ते असे म्हणाले कि पुरंदरे म्हणाले कि छत्रपती शिवाजी महाराजां नी जावळीच्या चंद्रराव यशवंतराव मोरे ( चंद्रराव हा 'किताब आहे ) यांचे वर हल्ला केल्यानंतर, खोपी, तालुका खेड येथून सातारा येथे जाणारा रघुवीर घाट येथे 360 मोऱ्यांचा नि:पात केला. एवढ्या मोठ्या प्रमाणावर हिंदू मराठा नरसंहार झाल्यामुळे जिजाबाई दुःखी झाल्या. त्यांनी छत्रपती ना प्रायश्चित घेण्यास सांगितले. त्या नंत्तर शिवथर येथे असलेल्या मोऱ्यांच्या वाड्यातून एक लाकडी देव्हारा आणि त्यातील देव घेऊन ज्या ठिकाणी मोऱ्यांचे उपाध्याय पळून वीर येथे आले होते त्या चौसोपी वाड्यात छत्रपती नी ते देव आणि तो मोठा देव्हारा उपाध्याच्या ताब्यात दिले आणि छत्रपती निघून गेले. मी या विषयी काही कागदपत्र आहेत का असे विचारले असता ते म्हणाले कि बाबासाहेबानी ते दिले नाहीत पण त्यांच्याकडे ते आहेत. पण काल शोध घेता असे लक्षात आले कि मोरे बखर नावाचे एक पुस्तक आहे तसेच जावळी येथील काळ भैरव देवळाचे पुजारी नारायण गुरुजी यांचेकडे मोरे कुटुंबियांनसंबंधि बरीच माहिती आहे. ही माहिती घेताना असे सुद्धा समजले कि अनेक मोरे कुटुंबात लग्न कार्यात देवक ठेवताना 360 दिवे लावतात ते ह्या शाहिद मोऱ्यांसाठीच. ही माहिती मला एकदा एसटी णे जाताना सहप्रवश्यासानी दिली. स्वतः सोबळकर यांचे मूळ घर निवेंडी असून त्यांच्या म्हणण्यानुसार झाचीच्या राणीचे माहेर तांबे यांचे मूळ गाव निवेंडी असून त्यानंतर ते लांजा आणि पुढे मध्यप्रदेश मध्ये गेले. अजूनही त्यांची पालखी तांब्यांच्या घरी जाऊन मग पुढे गावात फिरते. त्यांच्या माहितीनुसार धामणसे येथील दीक्षित घराणे आणि रत्नेश्वर यांचा आणि छत्रपती शिवाजी महाराज आणि नंतर संभाजी महाराज यांचा खूप जवळचा परिचय होता आणि छत्रपती शिवाजी महाराज धामणसे येथे येऊन गेले आहेत. असो मला जी माहिती सोबळकरांनी सांगितली ती मी तुम्हांला सांगितली. आपणास या संबंधी काही अधिक माहिती असल्यास जरूर कळवा. माधव भोळे

देशाची प्रगती आणि लोकांची मानसिकता.

देशाची प्रगती आणि लोकांची मानसिकता. नुकताच, साताऱ्यातील खर्शी गावातील सतीश भोसले यांचा लाडका बैल अश्विन याच्या वाढदिवसाच्या निमित्ताने प्रसिद्ध नर्तिका गौतमी पाटील हिचा कार्यक्रम ठेवला होता. नेहमीप्रमाणे त्यात राडा झाला. तिच्या बरोबर सेल्फी घ्यायला चढाओढ होती. असे म्हणतात गौतमी एका कार्यक्रमाचे 3 लाख घेते. शिवाय वाढदिवस, गाव जेवण आणि स्टेज वगैरे म्हणून 20 / 25 लाख खरच धरूया. गौतमीचे दररोज कोणत्या ना कोणत्या गावी कार्यक्रम होतच असतात. काल इंदुरीकर महाराज म्हणत होते कीर्तनकाराने 5,000 रुपये मागितले तर तो बाजार समजतात. माझ्या माहिती प्रमाणे हे सर्व मोठे गर्दी खेचणारे वक्ते, प्रवचनकार, नट, गायक वगैरे सो कोल्ड सेलिब्रिटि 25,000 ते 50,000 अधिक प्रवास भत्ता घेतल्याशिवाय तारीखच देत नाहीत असे कळते. इंदुरीकर म्हणतात ते खरे आहे गौतमी पाटील ला एका शो ला त्यांच्यापेक्षा जास्त पैसा मिळतो. पण मी म्हणतो, भारत हा शेती प्रधान देश आहे. 70% जनता शेतीवर अवलंबुन आहे असे अपल्याला सांगितले जाते. पर्यावरण बदल आणि नापिकी, अवकाळी पाऊस, गरपीट, पूर परिस्थिती या मुळे शेतीवर सतत परिणाम होत असून शेतकऱ्यांना मदतीची गरज आहे अशी ओरड कायम राजकारण्यान कडून सुरूच असते. शेतमालाला योग्य बाजार भाव मिळत नाही ही गोष्ट सुद्धा खरी आहे. एका बाजूला असे दृश्य दाखवले जात असताना वरील कार्यक्रम करणारे लोक खरोखर गरजू आहेत का? कि फक्त सरकार कडून फुकट मिळेल तेव्हढे ओरबाडायचे? शेती उत्पन्नावर टॅक्स लावायचा म्हटला तर लगेच बोंब मारायला लागतात. गरजू शेतकऱ्यांना जरूर मदत मिळायला हवी पण जे श्रीमंत शेतकरी आहे त्यांना ती मिळता कामा नये. मदत फक्त अल्पभूधारकानाचं मिळायला हवी. सरसकट मिळत कामा नये. सर्व शेतकरी नेते हा विषय कधी समजतील? आपल्या विभागातील शेतकऱ्यांना मदत मिळावी, कर्ज मिळावे, मोफत किंवा अल्प दरात वीज मिळावी या साठी राजकारण्याची, नेत्यांची चढाओढ सुरु असते. संपूर्ण राजकारण शेती, बिल्डर, कंटात्राटदार, उद्योगपती यांना दिल्या जाणाऱ्या सवलती यांच्या भवती फिरत आहे. या मध्ये जो टॅक्स भरतो त्या माध्यम वर्गीय माणसाला कोणीच विचारत नाही. त्याला गृहीत धरला आहे. माधव भोळे

काय द्या चे अजब राज्य !!

काय द्या चे अजब राज्य !! सुरत येथील कोर्टाने राहुल गांधी यांना सुनावलेल्या शिक्षेनंतर लोकसभा सचिवालयाने त्यांची खासदारकी (तडकाफडकी! ) रद्द केली. त्यानंतर काही काळातच लक्षद्विपचे राष्ट्रवादीचे निलंबित खासदार मोहोमद फैजलं यांना झालेली शिक्षा केरळ हायकोर्टाने स्थगित केली आणि पुढील निष्कर्षापर्यंत त्यांना खासदार म्हणून काम करण्यास लोकसभा सचिवालयने काल परवानगी दिली. त्या पार्श्वभूमीवर मोहोमद फैझल यांच्या गुन्ह्यांची माहिती घेतली असता त्यांनी त्यांच्या भागातील काही गुंडाना हाताशी घेऊन पूर्व काँग्रेस नेते पी एम सैद यांचे जावई काँग्रेस कार्यकर्ते मोहंमद सलीह यांना जीवे मारण्याचा प्रयत्न केला होता. त्यांना लक्षद्विप येथील कवारती सेशन कोर्टानी 10 वर्षाची शिक्षा आणि 1 लाख रुपये दंड सुनावली. एव्हडा गंभीर गुन्हा असतांना सुद्धा केरळ कोर्टाने त्यांना जामीन मंजूर करून वर त्यांची शिक्षा स्थागित केली. जेथपर्यंत केरळ हायकोर्ट तसेच पुढील वरची सर्व कोर्ट त्यांना दोषी ठरवत नाहीत तो पर्यंत ते निर्दो्ष म्हणून खासदारकि करू शकतात. मजा बघा तुम्ही दोषी आहेत असे खालच्या कोर्टाने सांगितले तरी वरची अनेक कोर्ट तुम्हांला दोषी ठरवायला किंवा निर्दोष मुक्तता करायला किती वर्ष लावतील हे सांगता येत नाही त्यामुळे तुम्ही prima facy जरी गुन्हेगार असलात तरी तुम्ही एक सन्माननीय सदस्य म्हणून संसदेत काम करू शकता. त्यात पुन्हा हायकोर्टाने स्थगिती देताना आणखी एक हास्यासपद कारण सांगितले ते कि आता फक्त पुढील लोकसभा निवडणुकीला 1.5 वर्श बाकी आहे तेव्हा पोट निवडणुकीचा खर्च नको म्हणून. (कोणत्याही कारणामुळे जर पोट निवडणुक घेण्याची वेळ आली तर त्या ऐवजी त्या वेळच्या जिंकलेल्या उमेदवाराच्या मतांच्या खालोखाल ज्याला मते मिळाली आहेत त्याला नवीन लोक प्रतिनिधी म्हणून निवडणूक आयोगाने घोषित करावा, म्हणजे पोट निवडणुकीचा खर्च सुद्धा वाचेल आणि सध्या चाललेली जमीनदारी सुद्धा बंद होईल ) हा कुठला न्याय जो पीडिताच्या बाजूने न बोलता गुन्हेगाराच्या बाजूने बोलतो? मला वाटते अशा कायद्यात अजून योग्य ते संशोधन होऊन कायदा पीडिताच्या बाजूनी असायला हवा. एकदा एखादा व्यक्ती कोर्टाने दोषी ठरवला कि तो निर्दोषत्व सिद्ध करे पर्यंत दोषी समजायला काय हरकत आहे? आपले मत काय आहे? माधव भोळे