देशाची प्रगती आणि लोकांची मानसिकता.

देशाची प्रगती आणि लोकांची मानसिकता. नुकताच, साताऱ्यातील खर्शी गावातील सतीश भोसले यांचा लाडका बैल अश्विन याच्या वाढदिवसाच्या निमित्ताने प्रसिद्ध नर्तिका गौतमी पाटील हिचा कार्यक्रम ठेवला होता. नेहमीप्रमाणे त्यात राडा झाला. तिच्या बरोबर सेल्फी घ्यायला चढाओढ होती. असे म्हणतात गौतमी एका कार्यक्रमाचे 3 लाख घेते. शिवाय वाढदिवस, गाव जेवण आणि स्टेज वगैरे म्हणून 20 / 25 लाख खरच धरूया. गौतमीचे दररोज कोणत्या ना कोणत्या गावी कार्यक्रम होतच असतात. काल इंदुरीकर महाराज म्हणत होते कीर्तनकाराने 5,000 रुपये मागितले तर तो बाजार समजतात. माझ्या माहिती प्रमाणे हे सर्व मोठे गर्दी खेचणारे वक्ते, प्रवचनकार, नट, गायक वगैरे सो कोल्ड सेलिब्रिटि 25,000 ते 50,000 अधिक प्रवास भत्ता घेतल्याशिवाय तारीखच देत नाहीत असे कळते. इंदुरीकर म्हणतात ते खरे आहे गौतमी पाटील ला एका शो ला त्यांच्यापेक्षा जास्त पैसा मिळतो. पण मी म्हणतो, भारत हा शेती प्रधान देश आहे. 70% जनता शेतीवर अवलंबुन आहे असे अपल्याला सांगितले जाते. पर्यावरण बदल आणि नापिकी, अवकाळी पाऊस, गरपीट, पूर परिस्थिती या मुळे शेतीवर सतत परिणाम होत असून शेतकऱ्यांना मदतीची गरज आहे अशी ओरड कायम राजकारण्यान कडून सुरूच असते. शेतमालाला योग्य बाजार भाव मिळत नाही ही गोष्ट सुद्धा खरी आहे. एका बाजूला असे दृश्य दाखवले जात असताना वरील कार्यक्रम करणारे लोक खरोखर गरजू आहेत का? कि फक्त सरकार कडून फुकट मिळेल तेव्हढे ओरबाडायचे? शेती उत्पन्नावर टॅक्स लावायचा म्हटला तर लगेच बोंब मारायला लागतात. गरजू शेतकऱ्यांना जरूर मदत मिळायला हवी पण जे श्रीमंत शेतकरी आहे त्यांना ती मिळता कामा नये. मदत फक्त अल्पभूधारकानाचं मिळायला हवी. सरसकट मिळत कामा नये. सर्व शेतकरी नेते हा विषय कधी समजतील? आपल्या विभागातील शेतकऱ्यांना मदत मिळावी, कर्ज मिळावे, मोफत किंवा अल्प दरात वीज मिळावी या साठी राजकारण्याची, नेत्यांची चढाओढ सुरु असते. संपूर्ण राजकारण शेती, बिल्डर, कंटात्राटदार, उद्योगपती यांना दिल्या जाणाऱ्या सवलती यांच्या भवती फिरत आहे. या मध्ये जो टॅक्स भरतो त्या माध्यम वर्गीय माणसाला कोणीच विचारत नाही. त्याला गृहीत धरला आहे. माधव भोळे