Atmanirbhar Bharat: Internet and Data Communication a Challenge !!

Atmanirbhar Bharat: Internet and Data Communication a Challenge !! To the Hon'ble Prime Minister Shri Narendra Modi ji; Respected sir, On 22nd March 2022, the Minister of Roads and Transport of our country and one of your key colleagues, Shri Nitin Gadkari, announced in Parliament that by December 2024, India's roads would be on par with those of the United States. It is a matter of pride and happiness that our government is focusing on the development of infrastructure such as roads, airports, ports, railway passenger and freight transport and industrial corridors etc. You yourself on July 1, 2015 , announced Digital India scheme and through that in 2020 government announced plan to connect 6 lakhs grampanchayats and 700 digital villages in the country by internet . To achieve this you are ready to lay 28 lakh kilometers of optical fiber cable. This has led to the availability of facilities like digital payments for transparent transactions and reduction of cash transactions, with a visible result of 44 billion digital transactions in 2021. Because of this many government documents became readily available to public. While thinking on this subject, one thing came to my mind, that it is the IT infrastructure that is the backbone of all digital activities. In the recent Russia's war against Ukraine, it is seen that despite the heavy bombings from Russia, Ukraine's Internet and telephone infrastructure have not yet fully collapsed. Looking at the communication between the freedom fighters in Ukraine, President Zelenski himself and other military officials, as well as media, it seems that the system has not yet completely collapsed. One of the reason is the IT, Internet and Telecom infrastructure in Ukrain is well developed as well as dispersed and distributed geographically. The electricity required to run this infrastructure is also distributed so it is difficult to shut it off at one switch, this it what is understood. In India, Internet and telecommunication facilities are scattered in major cities, but data center is a big issue in terms of internet. It has more foreign investment than Indians. Newer technologies such as IoT (Internet of Things) or machine learning or cloud computing rely solely on data on servers. Right from the files of the Ministry of Defense to all the files of the Zilla Parishad or the government documents of Ministries of all central and state governments, their accounts, major financial institutions including banks etc all depend on these serves. The place where such servers are installed is called a data center. This is an important part of IT infrastructure. If it is in the hands of foreigners and tomorrow there is an incident like foreign sanctions etc. or the mind of foreign investors suddenly changes then the system of the country may collapse. There is also the fear of our information falling into the hands of foreigners. Types like hacking are familiar to all. As well known fact, the two largest data centers in the world are of China Mobile and China Telecom in China, followed by the United Kingdom and the United States. No. 10 in the list is of "Yotta NM1" based on American technology is a data center operational at Panvel, Maharashtra, India. It is a subsidiary of Hiranandani Group. Now looking at more and more progress of India in Digital economy, more and more usage of Internet, telecom and data centers, I think the data centers must belong to Indian people / Indian companies or the Government of India through BSNL or MTNL etc. Please look into the matter. Madhav Bhole

#शेतीमाती_संस्कृती 1

#शेतीमाती_संस्कृती काल संध्याकाळी हॉटेल मध्ये चहा पीत असताना माझ्या विविध विषयावरील फेसबुक पोस्टच्या चर्चा चालू असतानाच अप्पांनी ( अनंत उद्धवराव पाटील ) लांजेश्र्वर येथील बसस्थानक परिसरातील खुल्या जागेत खूपच सुंदर असे मुंग्यांचे वारूळ असल्याचे सांगितले. लगेच माझ्यातील फेसबुक पोस्टकर्ता जागा झाला. व ते ठिकाण स्वतः गाठायचेच असे ठरले. आज सकाळी सकाळीच ईट ला जाताना गाडी उभा करून शेवटी त्या ठिकाणावर गेलो. व त्या सुंदर वारुळ चे बारीक निरीक्षण केले व शेवटी मनसोक्त फोटोग्राफी केली. मुंग्या जरी आकाराने एवढ्याशा चिमुकल्या दिसत असल्या , तरी त्या कशा प्रकारच्या इंजिनीअरच्या बाप आहेत हे अशी सुंदर कलाकृतीचे वारूळ पाहिल्यावर सिध्द होते. मुंग्यांचे घर असणाऱ्या वारुळाची निर्मिती हे कामकरी मुंग्यांच्या अनेक पिढ्यांच्या श्रमाचे फलित असते. वारुळाच्या आतील भाग बोगदे व सज्जे ह्यांनी व्यापलेला असतो. स्थापत्यशास्त्रासाठी एक धडा ठरू शकेल अशी रचना वारुळाच्या आतील भागाची असते. जगभर मुंग्यांच्या वारुळाचे विविध उपयोग केले जात आहेत. पूर्वीच्या काळी शेतकरी वारुळाच्या साहाय्याने भूगर्भातील पाणी शोधत होते. तसेच वारुळाच्या मातीचा उपयोग शेतकरी वर्ग औषधासाठी, शेतीतील उत्पादनवाढीसाठी आणि घरबांधणीसाठीही करत होते. मुंग्या केवळ मातीचे कणच वर आणत असल्यामुळे जमिनीवरील वारुळाचे मनोरे मातीच्या सूक्ष्म चिवट कणांचे बनविलेले असतात व ते वारुळाच्या आतील तापमानाचा समतोल आणि आवश्यक ती आर्द्रता राखण्यास मदत करतात. या बोगदे आणि सज्ज्यांमध्ये मुंग्यांच्या अनेक पिढ्या एकत्र नांदत असतात. आपल्या घरात जशा खोल्या असतात तसे वारुळाच्या आत खूप छोटे छोटे कप्पे असतात. हे कप्पे वेगवेगळ्या बोगद्यांनी जोडलेले असतात. यांचा उपयोग मुंग्यांच्या बाळांसाठी संगोपनगृह, अन्न साठवणुकीचे कोठार, थकलेल्या कामकरी मुंग्यांसाठी विश्रांतीगृह अशा अनेक प्रकारांनी केला जातो. तसेच प्रत्येक कामासाठी वेगळा कप्पा.बाळांची काळजी घेणाऱ्या कामकरी मुंग्या,त्यांना ऋतुमानाप्रमाणे पुरेशी ऊब देण्यासाठी वारुळाच्या उबदार भागात इकडून तिकडे हलवतात. दिवसाच्या वेळी कामकरी मुंग्या संगोपनगृहातील अंड्यांना ऊबेसाठी वारुळाच्या मनोऱ्यांजवळील कप्प्यांमध्ये नेतात आणि रात्री त्यांना परत खालच्या बाजूला आणतात. वारुळाच्या आतील बोगदे व सज्जे यांच्या आकारांनुसार त्यात सामावलेल्या मुंग्या ह्यांचा विचार केल्यास त्यांनी उपलब्ध जागेचा किती सूक्ष्म विचार करून उपयोग केल्याचे लक्षात येते. जो स्थापत्यशास्त्रासाठी एक धडाच आहे . वारूळ तयार करताना कामकरी मुंग्या जमिनीखाली खोदत जातात आणि निघालेली माती जमिनीवर आणून त्यापासून वारुळाची निर्मिती करतात. कोरड्या वातावरणात गांडुळांचे अस्तित्व नसते, तिथे जमिनीचा वरचा थर सुपीक राखण्याचे काम गांडुळांच्या दहापट वेगाने मुंग्या व वाळवी ह्याच करतात. मुंग्या हेक्टरी ३३,६५५ किलोग्रॅम माती दरवर्षी नव्याने तयार करतात. जमिनीवरील पालापाचोळा कुजविण्याचे काम मुंग्या करतात व त्यात अडकलेली पोषकद्रव्ये मोकळी करतात आणि पिकांना सुयोग्य वाढीस आवश्यक असलेली पोषकद्रव्ये पुरवितात. जमिनीवर जागोजागी मुंग्यांनी तयार केलेले वारूळसदृश उंचवटे जमिनीवर आच्छादनाचे काम करून मातीतील ओलावा टिकवून ठेवतात. मुंग्यांसारख्या लहानग्या जीवाचे आपल्या दैनंदिन व्यवहारात नगण्य अस्तित्व असले तरी ते त्यांचे व्रत निष्ठेने सांभाळून एकमेका सहाय्य करू , अवघे धरू सुपंथ’या ब्रीद वाक्याप्रमाणे आपले कार्य प्रामाणिकपणे करत रहातात. म्हणूनच नागपंचमी या सण साजरा करताना नागराजा बरोबरच वारुळाचीही पूजा करतात. पूर्वीच्या काळी वारुळाच्या साहाय्यानेच शेतकरी भूगर्भातील पाणी शोधत होते. वारुळाच्या जमिनीवरील भागापेक्षा जमिनींच्या आतील भागातील मातीमध्ये सर्व पोषक द्रव्यांची मात्रा जास्त आढळून येते. त्यामुळे मुंग्या किंवा वाळवी यांनी टाकून दिलेल्या ओसाड वारुळांचे मोल शेतकऱ्यांसाठी विशेषच आहे. ✍️ संदिपान नामदेवराव कोकाटे रा.निपाणी ता.भूम जि.उ.बाद मो. 9421445159

देवरूखे ब्राह्मणांच्या संस्था!!

देवरूखे ब्राह्मणांच्या संस्था!! अनेक वेळा मला आपल्या समाजतुन फोन येतात हे काम होईल का? ते काम कोण करते? वगैरे वगैरे. सर्व संस्थांशी मी संबंधित नसलो तरी कोणीतरी माझे नाव ऐकलेले असते म्हणून लोक मला विचारतात! आश्चर्य याचेच वाटते की ज्या संस्थानी एकेकाळी समाजाला मदत करण्यासाठी भरघोस कार्य केले आणि समाजातील जुन्या पिढीने त्यांना भरपूर दिले त्या संस्थांची किंवा त्यांच्या कार्याची माहिती, किंबहुना तोंड ओळख, नवीन पिढीला नाही. या संस्था कोठेतरी कमी पडल्या का? त्यांचे कार्य आता लोकाभिमुख राहिले नाही का? त्यांच्या कार्याचा प्रचार आणि प्रसार थांबला आहे का? नवीन पिढीपर्यंत आपण कसे पोहोचणार? काय करता येईल याचा विचार मांडण्यासाठी मी आज डिजिटल मीडियाचा वापर करत आहे. देवरूखे ब्राह्मणांच्या 5 प्रमुख संस्था आहेत ज्या सर्व देवरूखे समाजासाठी काम करतात. शिवाय इतर स्थानिक देवरूखे ब्राह्मण संघ सुद्धा आहेत जे आपापल्या विभागात काम करतात. या सर्व संस्थांना निस्पृह कार्यकर्ते हवे आहेत जे संस्थेचे हित डोळ्यासमोर ठेवून काम करतील. अर्थातच चांगले कार्य करायला निधीची आवश्यकता भासते आणि जमलेला निधी योग्य व्यक्तीच्या हाती असणेही तीतकेच महत्वाचे. हळूहळू या कार्यकर्त्यांना या संस्थांच्या कार्याची सखोल माहिती होऊन एकदिवस ते त्यांच्या कर्तबगारीवर त्यां संस्थांच्या कार्यकारिणीमध्ये काम करतील असा आशावाद आहे!!. मी व्यक्तीश: यातील काही संस्थांमध्ये काम केले आहे परंतु वयोपरत्वे नवीन पिढीला या कार्यात काम करायला संधी मिळावी आणि हळूहळू हा सर्व कारभार त्यांचे हाती जावा हीच ईच्छा. शेवटी हे कार्य अव्याहत सुरू राहायला हवे तरच समाज म्हणून आपण एकत्र राहिल्याचे समाधान मिळेल. या संस्थांची थोडक्यात माहिती देतो. १) विद्यार्थी सहायक संस्था: ही संस्था मुख्यत्वे पहिली ते पीएचडी पर्यंत देश आणि विदेशातील शिक्षणासाठी देवरूखे विद्यार्थ्यांना मदत करते तसेच त्यांच्याकडे असलेल्या गुणांना वाव देत स्कॉलरशिप / पारितोषिके सुद्धा देते. हिचे ऑफिस 106, हेरंब बिल्डिंग, बोरभाट लेन ( क्रांतिवीर राजगुरू मार्ग), गिरगाव, मुंबई 400004. फोन 022-23881920. बाकीचे दिवशी वेळ सकाळी 11 ते 4, रविवारी 11 ते 12.30 दुपारी ई-मेल: devrukhevss@yahoo.co.in. सध्याचे अध्यक्ष श्री दिवाकर निमकर. 2) देवर्षी प्रकाश: हे त्रैमासिक पुण्याहून प्रकाशित होते. अंदाजे 1800 वर्गणीदार आहेत. पुणे सम्पर्क संपादक श्री दिवाकर निमकर 9822094688 / श्री वामन शेंडये 9423585311. यांची 10 वर्षाची वर्गणी फक्त रु 750 आहे ती भरून आपण हे त्रैमासिक आपल्या घरी मागवू शकता. ज्यांचे घरी मृत व्यक्तीच्या नावे हे त्रैमासिक येते त्यांनी संस्थेला कळवून पुन्हा नवीन वर्गणी भरून आपल्या नावे अंक सुरू करावा ही विनंती. आपला पत्ता बदलला असल्यास कळवावे. आपले चांगले समाजोपयोगी लेख याना email: devarshiprakash@gmail.com वर पाठवू शकता. 3) सन्मित्र समाचार: हे मासिक ठाणे येथून प्रकाशित होते: या मासिकाचे अंदाजे १०५० वर्गणीदार ( subscriber) असून वर्गणीसाठी संपर्क -- रवींद्र सावले, संपादक ९३२२५१४२१२. या मासिकाचे आजीव सभासद शुल्क रू.१०००/- आहे. सभासदांना हा अंक दरमहा पोस्टाने पाठविण्यात येतो. ज्यांचे घरी मृत व्यक्तीच्या नावे हे मासिक येते त्यांनी संस्थेला कळवून नवीन वर्गणी भरून आपल्या नावे सुरू करावी ही विनंती, किंवा आपला पत्ता बदलला असल्यास कळवावे. आपले चांगले समाजोपयोगी लेख या email Sanmitrasamachar@gmail.com वर पाठवू शकता. 4) देवरूखे ब्राह्मण अनाथ कौटुंबिक निधी: ही संस्था समाजातील आर्थिक दृष्ट्या कमकुवत, विधवा, निराधार, दिव्यांग( दिव्यांगाना वयाची अट नाही) 60 वरील व्यक्तींना वार्षिक मदत करते ( गेल्या वर्षी प्रत्येकी वार्षिक रु 5000/- ), तसेच 60 वर्ष खालील अशाच प्रकारच्या व्यक्तींना स्वतःच्या पायावर उभे राहण्यासाठी कोणतेही उपजीविकेचे साधन/ मशीन / कौशल्य विकास कोर्स करण्यास एक वेळ ( one time only) मदत करते जेणेकरून ती व्यक्ती स्वतःच्या पायावर उभी राहील. देणगी / नवीन मदतीसाठी सम्पर्क : अध्यक्ष श्री श्रीनिवास कानडे ( 98334 40944 ) / चिटणीस : माधव भोळे 98194 79791 email :dbaknidhi@gmail.com. 5) वैद्यकीय मदत निधी: ही संस्था देवरूखे आणि इतर समाजासाठी डोंबिवली येथून वैद्यकीय मदत करते. देणगी / मदतीसाठी सम्पर्क : डॉ विश्वास पुराणिक ( 9821061883 )/ चिटणीस : प्रशांत जोशी 9819746867. Email : prashantjoshi22@gmail.com या शिवाय आणखी एक संस्था आहे जी बऱ्याच मंडळींना माहिती नाही. ही संस्था सध्या कमी कार्यरत आहे परंतु या संस्थेकडे जास्त लक्ष देणे आवश्यक आहे. कारण या संस्थेचे म्हटले तर रिसोर्सेस मोठे आहेत पण त्यात काही तांत्रिक अडचणी आहेत. या मध्ये कायदेशीर ज्ञान / जाण असलेल्या अनुभवी कार्यकर्त्यांची आवश्यकता आहे. कोणाला स्वारस्य असेल आणि थोडा वेळ देण्याची तयारी असेल तरच फक्त माहितीसाठी मला सम्पर्क करा 98194 79791. ही माहिती जास्तीत जास्त देवरूखे ब्राह्मण बंधू भगिनीं पर्यंत पोहोचवाल याची खात्री आहे. कृपया सहकार्य करावे. म्हणतातना कली युगात संघ शक्तिलाच महत्व आहे. माधव भोळे

National Skill Development Corporation (N.S.D.C)

प्रिय मराठी बांधवांनो, National Skill Development Corporation (N.S.D.C) ही भारत सरकार प्रवर्तित संस्था आहे. ह्या संस्थे तर्फे संपूर्ण भारत भर skill Development programe राबवले जातात तसेच वेरीयसे कॅटेगरी मध्ये स्पर्धा ही भरवल्या जातात. जवळपास वेगवेगळ्या ५८ कॅटागरी मध्ये ह्या स्पर्धा होत असतात. २१ वर्षा पर्यंतची मुले या स्पर्धेत भाग घेत असतात. उदा. ग्राफिक डिझाईन, वेब डिझाईन, अनिमेशन, डिजिटल फोटोग्राफी, हेअर ड्रेसिंग, प्लंबिंग, करपेंटरस, बिझनेस आयडिया अशा अनेक स्पर्धा दर २ वर्षांनी होत असतात. ज्यांना इंटरेस्ट आहे ते या स्पर्धा मध्ये भाग घेऊ शकतात. त्यासाठी एनएसडीसी ने नेमलेल्या संस्था स्पर्धकांना ट्रेनिंग देत असतात. ज्युनियर स्किल स्पर्धेत, ६ ते ८, ९ ते १० आणि ११ ते १२ असे गट असतात. या स्पर्धांचा सर्व खर्च एनएसडीसी ही संस्था करते. म्हणजे स्पर्धकांचे ट्रेनिंग, स्पर्धेसाठी येणे जाणे, राहणे, खाणे पिणे इत्यादी. या स्पर्धेत गोल्ड, सिल्व्हर, ब्राँझ पदक मिळवणाऱ्या स्पर्धकांना दिल्ली येथे सत्कार करून मेडल, सर्टिफिकेट आणि रोख बक्षिसे दिली जातात ती ५०, ३०, २० हजार अशी असतात. नुकतेच माझ्या मुलीने ग्राफिक डिझायनिंग मध्ये ब्राँझ पदक मिळवून २० हजार रुपयाचे रोख बक्षीस मिळवले. त्यामुळे तिला आत्ताच १८ वर्षे पूर्ण झाल्यावर जॉब ऑफर्स यायला लागल्या. २१ वर्षा पर्यंतची मुले सिनियर स्किल स्पर्धेत भाग घेऊ शकतात. त्यांनाही नॅशनल लेव्हल स्पर्धेत गोल्ड, सिल्व्हर, ब्राँझ पदक मिळवणाऱ्या स्पर्धकांना दिल्ली येथे सत्कार करून मेडल, सर्टिफिकेट आणि रोख बक्षिसे दिली जातात ती १ लाख, ५०, ३० हजार अशी असतात. या स्पर्धा मध्ये गोल्ड मेडल मिळवणाऱ्या स्पर्धकांना वर्ल्ड स्किल स्पर्धेत भाग घेण्याचा चान्स मिळतो. हे स्पर्धक जागतिक स्पर्धेत भारताचे प्रतिनिधित्व करतात. या ऑक्टोबर २२ मध्ये शांघाय, चायना येथे वर्ल्ड स्किल ची स्पर्धा होणार आहे. वर्ल्ड स्किल मध्ये भाग घेणाऱ्या स्पर्धकांचा संपूर्ण खर्च एन एस डी सी ही संस्था अर्थात भारत सरकार करते. अर्थात नॅशनल चॅम्पियन्स तसेच वर्ल्ड चॅम्पियन शिप ला पोहोचणाऱ्या स्पर्धकांना मोठ मोठ्या कंपन्यांच्या जॉब ऑफर्स मिळतात. तेंव्हा अशा स्पर्धांचा लाभ घेऊन पारंपरिक अभ्यासक्रम व्यतरिक्त आपल्या मुलामधील विविध स्किल डेव्हलपमेंट ला वाव द्या. ह्या शिवाय भारत सरकारच्या काही स्किल डेव्हलपमेंट च्या परीक्षा असतात. त्यात जार मुले चांगल्या मार्कने पास झाली तर सरकार तर्फे त्यांना नवीन उद्योग (स्टार्टअप) साठी आर्थिक मदत केली जाते. आपल्याला अधिक माहिती पाहिजे असल्यास Skill India या फेसबुक पेज वर किंवा skill India असे गूगल सर्च करून website check करा व रजिस्टर करा. https://www.skillindia.gov.in/ हा संदेश जास्तीत जास्त मराठी बांधवांपर्यन्त पोचवा.

एलोन मस्क च्या मुकुटात आणखी एक मानाचा तुरा.

एलोन मस्क च्या मुकुटात आणखी एक मानाचा तुरा. जगातील सर्वात श्रीमंत इंजिनियर, टेस्ला मोटर्सचा सर्वे सर्वा, स्टारलिंक इंटरनेट ह्या सॅटेलाईट द्वारा इंटरनेट सेवा पुरवणाऱ्या कम्पनीचा मोठा भागधारक, स्पेस एक्स ह्या अंतराळ संशोधन आणि रॉकेट लाँचिंग कम्पनीचा मालक, सोलर सिटी आणि टेस्ला एनर्जी ह्या ऊर्जा कम्पनीचा मालक, न्यूरोलिंक, ओपन ए आय, डीप माईंड ह्या आर्टीफिशल इंटिलीजन्स, मशिन लर्निंग आणि ओपन अल्गोरिदम ह्या नवीन तंत्रज्ञावर आधारित असलेल्या कंपन्यांचा प्रवर्तक, पे प्याल ह्या इमेल मधून पेमेंट गेटवे पुरवणाऱ्या सर्वात पहिल्या कम्पनीचा फाऊंडर, जमिनीवरून अति वेगवान प्रवासासाठी काम करणाऱ्या व्हर्जिन हायपर लूप आणि त्यासाठी बोगदे तयार करणाऱ्या द बोरिंग कम्पनी अशा विविध क्षेत्रात काम करणाऱ्या कंपन्यांनाचा प्रवर्तक, मालक आणि मार्गदर्शक असलेल्या एलोन मस्क ह्या शिक्षणाने पदार्थ विज्ञान आणि मेकॅनिकल इंजिनियर असलेल्या धडाडीच्या आणि हाडाच्या इंजिनियर इंटरप्रिंनरने ट्विटर ह्या सोशल नेटवर्किंग आणि मेसेजिंग कम्पनीला काल 44 बिलियन (4400 कोटी) अमेरिकेन डॉलर ला विकत घेतले. अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य हा लोकशाहीचा पाया असून ट्विटर जरी त्याबाबत अग्रगण्य असले तरी त्याचा परमोच्च बिंदू गाठण्याचा तो प्रयत्न करणार आणि त्यासाठी त्याच्याकडे काही कल्पना आहेत असे तो म्हणतो. जर पृथ्वीवरील वातावरण नष्ट झाले तर मानवाने मंगळावर वस्ती तयार करण्यासाठी लागणारे तंत्रज्ञान तयार करण्यासारख्या भन्नाट कल्पनांपासून ते अगदी मानवी जीवन सुसह्य व्हावे या साठी जास्तीतजास्त तंत्रज्ञानाचा वापर कसा करता येईल याकडे तो आपला जास्तीतजास्त वेळ उपयोगात आणतो. तो नो नॉनसेन्स एम्प्लॉयर असून दिवसाचे 16 ते 18 तास आपल्या ह्या आवडीच्या विषयांवर काम करून तशाच प्रकारचा उत्तम परफॉर्मन्स आपल्या नोकरांकडून त्याला अपेक्षित आहे. हे सर्व करत असताना व्यवसाय करण्यात नवनवीन कल्पना आणून व्यवसायात कोठेही मागे नाही. त्यांनी बहुतेक ठिकाणी वार्षिक फक्त एक डॉलर एवढाच पगार घेतला असून त्याच्या शेयर्स चे मूल्यवर्धित करणे आणि त्याद्वारे आपली मालमता वाढवणे हे त्याच्या व्यक्तिगत फायनान्स चे सुत्र आहे. ट्विटर विकत घेऊन त्याने आपल्या मुकुटात आणखी एक मनाचा तुरा खोवला आहे असे नक्कीच म्हणावे लागेल. त्याचे मनःपूर्वक अभिनंदन. माधव भोळे