इतिहास, भारत आणि भविष्यकाळ??

इतिहास, भारत आणि भविष्यकाळ?? गेल्या आठवड्यात शिवजयंती, हिंदू हृदयसम्राट वीर सावरकर यांची पुण्यतिथी या सारख्या महत्वाच्या घटना झाल्या. छत्रपती शिवाजी महाराज, छत्रपती संभाजी महाराज, बाजीराव पेशवे, नेताजी सुभाष चंद्र बोस, शाहू, फुले, आंबेडकर या आणि अशा जिव्हाळ्याच्या व्यक्तींबद्दल विषय आला की आमचे उर भरून येते, आम्ही त्यामध्ये रममाण होऊन जातो. त्यांच्या पराक्रमावर आणि कर्तृत्वावर आमच्या पैकी अनेक लोक जोरजोरात फुशारक्या मारत राहतात. ठीक आहे, ते सर्व आदरणीय, आदर्श आणि प्रेरणादायी नेतृत्व होते यात शंकाच नाही, पण किती वर्षे आपण या इतिहासात रमुन जाणार? जग कोठे आहे आणि आपली तरुणाई काय करत आहे? आपणा सर्वांना माहित आहे की छत्रपती शिवाजी महाराजांना लागणाऱ्या काही लांबपल्ल्याच्या तोफा त्यांनी इंग्रजांकडून विकत घेतल्या. त्याना लागणारे आरमार तयार करण्यासाठी त्यांनी पोर्तुगीज तंत्रज्ञ बोलावले होते. थोडक्यात जरी पुराण काळामध्ये आपण तंत्रज्ञानामध्ये पुढारलेले होतो असे मानले तरी नंतरच्या काळात आपण पाठी पडलो हे सत्य आहे. कालच तुम्ही वाचले असेल की रशियाने युक्रेन वर हल्ला केल्यानंतर रशियाने युक्रेनच्या इंटरनेट आणि टेलिकम्युनिकेशन सेवेवर हल्ला करून ती यंत्रणा उध्दवस्त केली जेणेकरून तिचा बाह्य जगाशी संपर्क तुटला पाहिजे. अशावेळी युक्रेनच्या अध्यक्षांनी अमेरिकेतील सर्वात श्रीमंत आणि प्रसिद्ध तंत्रज्ञ अशा इलोन मस्ककडे मदतीची याचना केली आणि काय आसचर्य अवघ्या 10 तासांत एलोन मस्क ने त्याच्या स्टारलिंक ह्या इंटरनेट कम्पनी द्वारा युक्रेन ची इंटरनेट आणि टेलिकम्युनिकेशन व्यवस्था सुरू केली आणि त्यांना आश्वसित केले की आणखी मोबाईल इंटरनेट टर्मिनल्स आपल्या वाटेवर आहेत. या कठीण परीक्षेच्या काळात, मस्क ने लाखो युक्रेनियन लोकांची मने जिंकली. स्टारलिंक ही एलोन मस्क ची कम्पनी अंतराळातील 2000 उपग्रहाद्वारे ग्राहकाच्या उपकरणात थेट इंटरनेट सेवा पुरवते. ही आहे तंत्रज्ञानाची ताकद. नवीन युद्ध नवीन तंत्रज्ञानावर खेळली जातात आणि जातील. आपण भारतीय यात कुठे बसतो? आपण ज्या तंत्रज्ञानावर काम करतो ते तंत्रज्ञान आपल्या मालकीचे आहे का? दुसऱ्यावर अवलंबले तर काय होते ते मी सांगण्याची गरज नाही. तरुणाई नुसते जयंत्या, पुण्यतिथ्या, गडकिल्ले, म्युझियम, जुनी शास्त्रागार बघत बसणार काय? मग कशाला आहेत आयआयटी, इन्स्टिट्यूट ऑफ सायन्सेस, एम्स, सीएसआरआय, डी आर डी ओ वगैरे? भारतीय तरुणाई ने यावर जरूर विचार करायला हवा. किती वर्षे लठ्ठ पगारासाठी परदेशी कंपन्यांमध्ये आपली बुद्धी गहाण ठेवणार? एकदा विको वज्र्यदनतीचे गजानन राव पेंढारकर म्हणाले होते की आम्ही सुशिक्षित मंडळी जेव्हा नोकरीच्या पाठी लागतो तेव्हा हे अध्याहृत आहे की आम्ही गळ्यात पाटी लावलेली असते "मेंदू भाड्याने देणे आहे". अतिशयोक्ती सोडून ध्या पण प्रत्येकाने आपापल्या कुवतीनुसार याचा विचार करणे आवश्यक आहे. माधव भोळे