हव्यास!

हव्यास! आज पेपरात एक बातमी वाचली आणि मन सुन्न झाले. "डॉक्टर तरुणीची आत्महत्या. हुंडा म्हणून BMW कार, १५ एकर जमीन देता न आल्याने लग्न रद्द; नैराश्यातून उचललं पाऊल." केरळ मधील एका एम. एस. सर्जऱी च्या विध्यार्थीनी चे त्यांच्याच समाजातील एका डॉक्टरवर प्रेम होते परंतु मुलाच्या घरच्यांनी लग्नाला परवानगी देताना हुंडा म्हणून BMW गाडी आणि १५ एकर जमीन मागितली आणि ती पुरी करणे शक्य नसल्यामुळे लग्न मोडले. या मागणीमध्ये तिच्या प्रियकाराचा सुद्धा सहभाग होता असा आरोप आहे. त्यामुळे त्या त्रासाला कंटाळून मुलीने जीव दिला असे बातमीत म्हटले आहे. भारतात सर्वात जास्त शिक्षित म्हणून केरळ चा नंबर लागतो. उच्च शिक्षित मुलगा आणि मुलगी असताना कशाला हवेत यांना हुंडे? आणि हुंडाच हवा तर कोणी पैसेवाली मुलगी बघायची मग ती शिकलेली कशाला हवी? हुंडा बंदीचे कितीही कायदे आणा, भारतातील कित्येक समाजात या ना त्या पद्धतीने हुंडा, वर दक्षिणा म्हणून सर्रास पैसे किंवा अन्य वस्तू मागितल्या जातात. एरवी समान कायदा, समान हक्क यावर लढणाऱ्या रणरागिणी या वेळी गप्प बसतात. खरे म्हणजे लग्न विवाह आणि समारंभ या विषयात वधू वरानी पुढाकार घेऊन आवाजवी मागण्या आणि खर्चाला चाट देण्याच्या बाबतीत आपापल्या घरी आग्रही असले पाहिजे. आधीच मुला मुलींच्या शिक्षणासाठी जीवाचे रान करून आईवडीलांनी आपल्या हौशी बाजुला ठेवून घरखर्च भागवलेला असतो त्यात ह्या विवाह खर्चाचा बोजा म्हणजे म्हातारपणाची तरतूद त्यात खर्च करून त्यांच्या हाती पुढे काय राहणार याचा विचार दोन्ही कडच्या मंडळीनी करायला हवा. तुम्हांला स्टेट्स जपायची असेल तर तुम्ही खर्च करा, दुसऱयाच्या पैशावर तुमची हौस भागवू नका असा स्पष्ट संदेश पुढच्या पिढीने मागच्या पिढीला द्यायला हवा असे वाटते. आज काल हे विवाह परत जास्त खर्चिक व्हायला लागले आहेत. आता प्री विडींग शूटिंग, लग्नातील नाचगाणी, मेहंदी सोहळा असे उत्तरेकडील रितिरिवाज महाराष्ट्रात सुद्धा घडायला लागले असून साहजिकच खर्च वाढायला लागला आहे. ज्यांचे उत्पन्न चांगले आहे त्यांनी ते करायला काहीच हरकत नाही पण दुसऱ्याच्या जीवावर किंवा रीण काढून ते करणे निषेधार्थच. आपण जेव्हा एखादी मुलगी पत्नी म्हणून घरी आणतो ती लक्ष्मी चे रूप असते आणि तिच्याच आईवडिलांना कर्जात ढकलून, त्यांच्या डोळ्यात पाणी आल्यानंतर ती सासरी सुखी राहू शकेल का याचा विचार प्रत्येकाने करायला हवा. जर पैशाची तेव्हडीच हाव असेल तर तो कमवायला शिकले पाहिजे, ना की कोणाकडून ओरबाडून किंवा कोणाच्या उसनवारी आपला खर्च चालवायचा. पैसा कमवायला वेळ लागतो, गमवायला ५ मिनिटे लागतात हे ज्यावेळी कळेल त्यावेळी दुसऱ्याच्या कष्टाची किमत कळेल. असो, माधव भोळे