आरती, गरबा आणि ढोल ताशा

आरती, गरबा आणि ढोल ताशा 

काल एक पोस्ट बघितली. "१० मिनिटाच्या आरतीला १० लोक जमत नाहीत, पण ४ तास चालणाऱ्या गरीब्याला १०,००० माणसे जमतात.  हिंदू धर्म भावनेतून जगत नाही, मनोरंजनामध्ये जगतो".

गेले काही वर्ष पुणे मुंबई सारख्या ठिकाणी ढोल ताशा पथकां सारखे हौशी मंडळी महिना महिना सराव करतात आणि आपली कला मोठ मोठ्या हिंदू सणानां साजरी करतात. ती बघायला सुद्धा अनेक लोक पारंपरिक वेष घालून रस्त्यावर उतरतात. 

अगदी आमच्या मुंबई मध्ये गोविंदा दही हंडी फोडण्यासाठी सराव वर्ग रात्री ९ तें १२ साधारण १५ तें २० दिवस आधी घेतला जातो आणि त्यात अनेक तरुण मुले भाग घेतात.

जर आरती किंवा संगीत आरती म्हणण्याचे सराव वर्ग कोणी सुरू केले तर त्याला सुद्धा नक्कीच यश मिळेल असे मला वाटते. तरुणांमध्ये एक उत्साह असतो, सळसळतें रक्त असते. त्यांना काहीतरी करून दाखवायचे असते. त्यांच्या ह्या गुणांना वाव देण्याची जबाबदारी जेष्ठ आणि माहितीगार लोकांची आहे.

आमच्या येथे आजूबाजूच्या सोसायटी मध्ये भजन क्लासेस, किंवा वामनराव पै, किंवा अनिरुद्ध बापू, किंवा अन्य स्वामींचे बैठक वर्ग नित्यनियमाने चालत असतात आणि त्यानां सुद्धा मोडरेट गर्दी असते. त्यांनी किंवा अन्य मंडळींनी असे आरतीचे सराव क्लासेस सुरू केले तर नक्कीच ही परिस्थिती बदलेल. 

हीच गोष्ट रांगोळी काढणे, कंदील बनवणे, मोदक/ पुरण पोळी बनवणे, इत्यादी विषयात केली तर त्याचा नक्की प्रसार होईल आणि आपल्याला मानसिक समाधान मिळेल. नुकतेच मी एक लेख लिहिला होता "Practice makes men perfect".

नुसते धर्म टिकवायचा आणि परंपरा टिकवायाच्या म्हणत हल्लीच्या पिढीला दोष देत समाज माध्यमानवर हाकट्या मारायच्या याला काही अर्थ नाही.

माधव भोळे