खरा शिक्षक

कॉपी पेस्ट एक तरुण माणूस वृद्ध माणूसाला भेटतो. विचारतो: "सर तुम्हाला मी आठवतो का?" आणि वृद्ध नाही म्हणतो. मग तो तरुण त्यांना सांगतो की तो त्यांचा विद्यार्थी होता आणि शिक्षक विचारतात "तुम्ही काय करता?" तरुण उत्तर देतो: मी शिक्षक झालो. "वा! किती चांगले, माझ्यासारखे?" म्हातारा विचारतो. "होय. खरं तर, मी शिक्षक झालो कारण तुम्ही मला तुमच्यासारखे बनण्याची प्रेरणा दिलीत.” शिक्षक कुतूहलाने त्या तरुणाला विचारतो की त्याने कोणत्या वेळी शिक्षक होण्याचा निर्णय घेतला. आणि तो तरुण त्याला पुढील कथा सांगतो: “सर, एक दिवस, माझा एक मित्र, जो विद्यार्थी देखील होता, एक छान नवीन घड्याळ घेऊन आला आणि मी ठरवले की मला ते हवे आहे. मी ते त्याच्या खिशातून चोरले. थोड्या वेळाने, माझ्या मित्राला त्याचे घड्याळ गहाळ असल्याचे लक्षात आले आणि त्याने लगेच आमच्या शिक्षकाकडे म्हणजेच तुमच्याकडे तक्रार केली. मग तुम्ही वर्गाला उद्देशून म्हणालात, ‘आज वर्ग सुरू असताना या विद्यार्थ्याचे घड्याळ चोरीला गेले. कोणी चोरले असेल तर ते परत करा.'' मला ते हवे होते म्हणून मी ते परत केले नाही. तुम्ही दार बंद करून आम्हा सर्वांना वर्तुळकार उभे राहण्यास सांगितले. घड्याळ सापडेपर्यंत तुम्ही एक एक करून आमचे खिसे शोधणार होता. तथापि, तुम्ही आम्हाला डोळे बंद करण्यास सांगितलेत कारण आम्ही सर्वांनी डोळे मिटले तरच तुम्ही त्याचे घड्याळ पहाल अशी अट ठेवली. आम्ही सूचना केल्याप्रमाणे केले. तुम्ही प्रत्येकाचा खिसा तपासला आणि माझ्या खिशात तुम्हांला ते घड्याळ सापडले. तरीसुद्धा तुम्ही सर्वांचे खिसे शोधत राहिलात आणि नंतर सर्वांचे खिसे पूर्ण तपासून झाल्यावर म्हणालात, 'डोळे उघडा. घड्याळ सापडले आहे.’’ तुम्ही मला सांगितले नाहीत आणि घडलेल्या गोष्टीचा कोणाला उल्लेखही केला नाहीत. घड्याळ कोणी चोरले हे तुम्ही कधीच सांगितले नाही. तो माझ्या आयुष्यातील सर्वात लाजिरवाणा दिवस होता. त्या दिवशी तुम्ही माझी प्रतिष्ठा कायमची वाचवलीत. पण हाच तो दिवस आहे की मी चोर, वाईट व्यक्ती वगैरे न बनण्याचा निर्णय घेतला. तुम्ही कधीच काही बोलला नाहीत, किंवा तू मला ओरडला नाहीत किंवा मला नैतिकतेचा धडा देण्यासाठी मला बाजूला नेले नाहीत. मला तुमचा संदेश स्पष्टपणे मिळाला. तुमचे आभार, मला समजले की खऱ्या शिक्षकाने काय केले पाहिजे. प्रोफेसर, तुम्हाला हा भाग आठवतो का? वृद्ध प्राध्यापकाने उत्तर दिले, 'हो, मला चोरीच्या घड्याळाची परिस्थिती आठवते, जे मी प्रत्येकाच्या खिशात शोधत होतो. पण मला हे कधीच कळले नाही की तू ते घड्याळ चोरले होते. कारण खिसे तपासताना मी सुद्धा डोळे मिटले. हेच तर शिकवण्याचे सार आहे: एखाद्याला सुधाराचे असेल तर त्याला अपमानित केले पाहिजे असे नाही; तुम्हांला कसे शिकवायचे ते माहित आहे म्हणून तुम्ही योग्य वागलात. लेखक अज्ञात