मुक्तपत्र एक सामाजिक गरज

मुक्तपत्र एक सामाजिक गरज: पूर्वी आम्ही शाळेत असताना माझ्या शाळेतील मैत्रिणींनी एक हाऊस मॅगझीन काढले होते. त्यामध्ये आम्ही आमच्या आवडीचे, आमच्या वयाला शोभणारे, विषय घेऊन, लेख लिहायचो. आमच्या पैकी काही व्यंगचित्र काढायच्या. काही मैत्रिणी आपल्याला माहित असलेले चुटके लिहायचे. हे सगळे गुप्तपणे चालायचे, ४ ते ६ पाठपोट कागद दर महिन्याला १० तारखेला बाहेर पडायचे कि झाले आमचे हाऊस मॅगझीन तयार, आणि ते वाचायला त्या वेळी नंबर लागायचे कारण ते छापायला आमच्याकडे पैसे नसायचे. एक दिवस आम्हाला आमच्या शाळामास्तर बाईंनी त्याचे काम करताना पकडले, थोडी भीतीच वाटली. बाईंनी सुद्धा जरा दम देत आमची खरडपट्टी काढली आणि सर्व जुने अंक मागून घेतले. रात्री घरी जाऊन बाईंनी सर्व अंक वाचून काढले आणि आमच्या एके एक दिव्य कल्पना, वाचून त्यांना आश्चर्य वाटले आणि आनंदही झाला. दुसऱ्या दिवशी त्यांनी शाळेत येऊन सर्व आमचे अंक परत केले आणि आम्हाला महिना १०० रुपयांचे बजेट मान्य करून, दर महिन्याला हे मॅगझीन सायक्लोस्टाईल पद्धतीने छापून देण्याचे मान्य केले. अशा रीतीने आम्ही त्यात यशस्वी झालो. ती आठवण आम्ही अजूनही विसरलो नाही. ठाण्याचे मुक्तपत्र जेव्हा हाती पडले तेव्हा मला आनंदच झाला, त्यात त्यांच्या पदाधिकारी श्री मुसळे आणि कै उदय जोशी यांच्या कडून समजले कि ठाणेकर देवऋख्यांच्या स्थानिक समस्या, स्थानिक ब्राम्हण संघांचे आणि सामाजिक संस्थांचे कार्यक्रम, त्यातील आपल्या संघाचा सहभाग, स्थानिक लेखक, कवी याना आपल्या कलागुणांना वाव देणे, स्थानिक विद्यार्थ्यांचे, एखाद्या यशप्राप्त व्यक्ती किव्वा यशस्वी व्यावसायिक आणि कलाकार यांचे कोड कौतुक, इत्यादी अनेक गोष्टी साध्य करण्यासाठी हे एक चांगले व्यासपीठ आहे. बहुतेक संघ फक्त वर्षातून एखाद दुसरा कार्यक्रम करून आपल्या सभासदांशी आणि देणगीदारांशी सम्पर्क साधतात, परंतु मुक्तपत्राद्वारे हि तूट भरून निघते. त्यात या मुक्तपत्राचा आर्थिकभार संस्थेवर पडू नये म्हणून वाजवी पैशात असलेले म्हणून मुक्तपत्र प्रायोजकत्व, हि कल्पना तर उत्तम वाटली आणि चालली सुद्धा. अर्थात या सर्वांपाठी असंख्य मदतीचे आणि मेहेनतीचे हात आहेत त्या शिवाय असे कार्य अखंड पूर्ण होऊ शकत नाही याची मला जाणीव आहे. जेथपर्यंत ठाण्यामध्ये देवऋख्यांची नोंद घेण्याइतपत वस्ती राहील आणि ठाणेकर देवरुखे समाज कार्यात रस घेतील, तेथपर्यंत मुक्तपत्र सदैव त्यांच्यासाठी एक वरदान ठरेल यात मला शंका नाही. आपल्या कार्याला सलाम आणि पुढील शतकमहोत्सवी वाटचालीला शुभेच्छा. वनमाला मुकादम (दादर संघ)