मी मराठी व्यवसाईकाबद्दल लिहिलेले कोणाला तरी आवडले नाही.

मी मराठी व्यवसाईकाबद्दल लिहिलेले कोणाला तरी आवडले नाही. ठीक आहे कोणाला पाण्याचा ग्लास अर्धा भरलेला वाटतो, तर कोणाला तो अर्धा रिकामा वाटतो. इंग्रजी मध्ये म्हण आहे "beauty is in beholders eyes" म्हणजे बघणार्याच्या दृष्टीकोनावर औलंबून आहे. आपल्याला वाटते मराठी व्यवसाईकाने खूप मोठे व्हावे म्हणून हा खटाटोप. पर्वा दादरच्या जुन्या प्रसिद्ध मराठी कापडाच्या दुकानात गेलो होतो पितांबर घ्यायला सर्व किमती छापील लावल्या होत्या. आम्ही दोन पितांबर म्हणून रुपये 3,500 चा माल घेतला. शेटजींना म्हटले काही कमी करा. एक नाही दोन नाही सरळ 3500 चे बिल प्रिंट करून हातावर ठेवले. मी त्यांच्या हातावर 3450 ठेवले. त्यांनी सांगितले आणखी 50 ध्या. शेवटी मी विचारले अहो एव्हडा माल घेतला काहीतरी कमी करा. ते म्हणाले एक रुपया कमी होणार नाही. मला वाटते याना शाळेत / कॉलेजात अंकगणितात डिस्काउंट, वोल्युम डिस्काउंट, व्हॅल्यू डिस्काउंट, कस्टमर रिलेशनशिप कशी सांभाळायची याचे शिक्षण नसावे. या उलट आमच्या मालाडला बिल दिल्यानंतर सुद्धा (परप्रांतीय) शेटजी एवढया रकमेत 50 कमी दिले तरी घेतो आणि उलट हसत सांगतो, दोन आठ्वद्यांनी दिवाळीचा नवीन माल येणार आहे तेव्हा एक चक्कर टाका. अहो शोधले तर अशी दहा दुकाने असतील. कोण कशाला झक मारायला दादर ला त्याची आठवण करेल. ते असेच आठवणीत राहतील "आमची कोठेही शाखा नाही" सारखे. माधव भोळे